W 1912 roku na terenie miejscowości Tursko Wielkie, leżącej obecnie w administracyjnych granicach gminy Osiek, powstały dwie wybitnie prekursorskie placówki, których celem była opieka nad osieroconymi dziećmi.
Dla upamiętnienia setnej rocznicy tego faktu w Niekrasowie i Tursku odbyła się konferencja naukowa z udziałem przedstawicieli kilku polskich uczelni.
Gniazda sieroce – bo o nich mowa – stanowiły coś, co dziś porównać można by z formułą rodzin zastępczych. Na początku XX wieku tego rodzaju instytucje były czymś zupełnie nowym, nie tylko nad Wisłą, ale jak Europa długa i szeroka. Wszędzie dominował wówczas model wielkich domów dziecka, osobnych dla dziewcząt i chłopców. Gniazda stanowić miały ich przeciwieństwo. O idei ich organizowania mówili podczas rocznicowej konferencji m.in. prof. Feliks Kiryk z UJ w Krakowie, prof. Adam Winiarz z Lublina oraz ks. Stanisław Bastrzyk, proboszcz parafii Niekrasów.
Autor: Rafał Staszewski
Więcej na stronie Tygodnika Nadwiślańskiego